ترمه

در گوشه‌ای از این دیار،

همچون منی

-مفلوک و عاشق -

سوگِ عشقی در دل می‌پروراند

که یادش هر شب،

هم‌بستر شیرینی رویا بود...

"ترمه سلطانی هفشجانی"