ترمه

دیشب به سرم زد

پیچک رَحم و وفا بکارم در دلت؛

سفره‌ی شیداییِ من 

که نمک گیرَت نکرد!

خدا را چه دیدی؟!

شاید باران بارید،

غبارِ قلبت را زدود و 

عشق دمید،

به این آبیِ پُر رمز و راز

که لجام دل ربود

از دستانِ خالی‌ام...

"ترمه سلطانی هفشجانی"