ترمه

کوچه های عشق را،

در امتداد شاعرانه هایت

می پیمانم؛

به پایان میرسم

تا آغازت کنم

درست همانجا که قاف عشق می میرد و

تو در نبودت حتی،

قافیه همیشگی ناگفته ها می شوی!

"ترمه سلطانی هفشجانی"