ترمه

بلبلی زآشیان غم بگذشت و برفت

تا سپوری مفلوک دریابد

در تنگنای سکوت.

تا افقی به روشنی شکوفه 

هدیه کند به چشمان بی روح برف...

وغزالی به شکوه بهار

میهمان باغ زیبای سرور کند;

تا اگر تاریک دلی به هوای نوسان بی پایان درد,

رهگذر کوچه ی زندکی شد

فرشته ی مرگ را

به مجازاتش دعوت بکند.....

ترمه سلطانی هفشجانی