ترمه

کبودی از شب، به روشنی تو

درانبوهی از تمنا، به رنگ رقص

مرا میخواند؛

تا قلم، عشق باشد در دل مرکب احساس

و شعری بسازد 

هم وزن والس عاشقانه بوته ی خار،

که از مهر خورشید

سرخی دوست داشتن می شود

در جشن سرانِ پدرام!

"ترمه سلطانی هفشجانی"