ترمه

ابر،

اگر با الفبای باران آشنا بود

به اشک های سپهر نمی خندید.

کاش باد،

باده ی عشق آسمان را در قدح خوشی ابر می ریخت :

آنوقت امشب

به جای آنکه ماه

در بستر فراموشی بخوابد ،

نوای زندگانی را

ابو عطی می نواخت و 

وصف آواز گوش نواز ستاره ی احساس را ،

شهناز..!

** ترمه سلطانی هفشجانی **