ترمه

تکه های گمشده ی شعرم را

با نخ امید و سوزن انتظار،

به دامن پرچین عروس شب می دوزم.

ببین چگونه شکارچی آسمان

ستارگان سرایش را 

پیشکش خورشید فروزان صبح چشمانت میکند!

وقتی که سپهر،

به هوای کرشمه ای از بهشت نگاهت

بنده ی فرش شد و غافلِ عرش،

از برایت 

عشقی از سَرو بنیاد کنم؛

که نجم و نثر مدعیان احساس کبریا،

نقش و نام تو را 

مهر جاودان خوانند.....!

*****

"ترمه سلطانی هفشجانی"