بی عنوان
با خیال ماندنت،
ساز دلتنگی
به رویاهای محال کوک می شود
و آنگاه تو،
در میان نت های آهنگم جا خوش میکنی
گام صدایم،
تا بی کرانه های دریای نگاهت اوج میگیرد.
تو ای داوود خوش آوای عشق!
از کدام خاطره می آیی،
که حتی مضمون سمفونی ابدیت
نام نکویت را می نوازد؟!
*****
"ترمه سلطانی هفشجانی"
ادامه مطلب
[ پنج شنبه 96/11/12 ] [ 1:14 عصر ] [ ترمه سلطانی هفشجانی ]
