ترمه

دیشب دستان نسیم ،

لرزش دستانم را وقتی حس کرد

که نفس امّاره ی احساس ،

انگشتانم را روی پوست نازک شب کشید ؛

وخرابه های قلب متروکه ی من ،

با آتش لوامه ای در آمیخت تا آخرش 

قصه ی من به اینجا کشیده شود ؛

داستان زندگی ام 

با خاکسترهای بجامانده از یک رویا ،

در دل کوچک فراموشی 

محکوم به حبس ابدی شد ؛

وعشق ،از برای این منِ به ظاهر آرام

سوگندِ تراویدن خورد ؛

حتی بعد از من .....!

**

* ترمه سلطانی هفشجانی *